Türk spor yayıncılığının uzun yıllara yayılan rekabetli ritmi içinde Halit Kıvanç’ın sakin ve net üslubu, maçları anlatırken oyunun doğallığını koruma konusunda unutulmaz bir iz bıraktı. Onun büyülü sesi, sahadaki mücadeleyi ekrana taşıyan yol gösterici konumundaydı; izleyiciye anı yaşatır, ama oyun akışına müdahale etmezdi. 1970’ler ve 80’lerde milyonlar, televizyon önünde onun tok ve sakin sesinden maçları takip ederdi. Tribün gürültüsüyle sahadaki mücadele yarışsız kalmazken spikerin soğukkanlılığı, seyirde güven ve dinginlik hissi yaratırdı. ARTIK BİR EZİYETE DÖNÜŞTÜ Erdoğan Arıkan, Erdoğan Tuncel ve Orhan Ayhan gibi isimler de aynı bağırmayan spiker ekolünü temsil ettiler. Günümüzde ise tablo değişti: Spikerler maç anlatımlarında sesi neredeyse sürekli en yüksek perdeden kullanıyor; her pas, her taç, her şut adeta final anıymış gibi bağırılarak aktarılıyor. İzleyici oyunu takip etmek yerine kulak tırmalayan bir ses şovuna maruz kalıyor. Bu durum bazı izleyiciler için heyecanı artırsa da pek çok futbolsever için rahatsız edici bir hale geliyor. Hüseyin Başaran, Murat Ünlü, Necati Karakaya ve Orhan Ayhan
“BAĞIRMAYAN SPİKER” EKOLÜNÜN TEMSİLCİLERİ
Orhan Ayhan: TRT’de uzun yıllar çalıştı; özellikle 80’ler ve 90’larda Halit Kıvanç kadar dengeli bir anlatım benimsedi. Boks anlatımlarıyla hafızalara kazınsa da futbol spikerliğinde de sakin ve tok sesiyle bilinir. Seyirciye güven veren üslubu, sahadaki heyecanı aşırıya kaçmadan aktarmasıyla bu kuşağın önemli ismi haline getirdi. Hüseyin Başaran: Futbolu bir hikaye gibi anlatırdı; kelimeleri özenle seçen sakin ve edebi bir söyleme sahipti. Onun anlatımı, maçın heyecanını bağırışla değil, kelimelerle kurduğu atmosferle yaşatıyordu. Murat Ünlü: Anlatımlarında ölçülü bir heyecan hâkimdi; sahaya ve oyuna duyulan saygı ön plandaydı. Pozisyonları abartısız ama canlı biçimde aktarır; sesiyle oyunu süslemektense sahadaki mücadeleyi ön plana çıkarırdı. Bu yönüyle günümüzün abartılı anlatımına karşı dingin bir alternatif sunuyordu. Necati Karakaya: TRT ekranlarının güçlü ama sakin sesi olarak bilinir; özellikle atletizm ve olimpiyat anlatımlarında derin bilgisiyle öne çıkan bir isimdi. Üslubunda bağırma ya da abartıya yer yoktu; oyun ya da yarışın doğallığını bozmaz, seyirciyi yormadan sahadaki mücadeleyi aktarırdı. Ercan Taner (erken dönem): 90’lar ve 2000’lerin başında Lig TV’de edebi ve sakin anlatımıyla dikkat çekti. Zamanla temposu artan bir anlatım sergiledi. Halit Kıvanç’ın dinginliği ve oyuna saygılı tavrı bugün hâlâ özleniyor; çünkü futbolun büyüsü, spikerin bağırışında değil, sahadaki oyunun kendisinde saklı. Günümüzde ise bu ses tonu çoğu zaman kayboldu; yerini abartılı ve yorucu bir sunum almış durumda. Futbolseverler şu soruyu soruyor: Gerçek anlatım sahadaki oyunu mı aktarmaktır yoksa spikerin kendi sesini yükseltmek mi?
News
